Απάντηση του Υπουργού Εσωτερικών Ι. Ραγκούση σε επερώτηση των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας

Απάντηση του Υπουργού Εσωτερικών, Ι. Ραγκούση σε επερώτηση των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με τους συμβασιούχους (Βουλή 11/12/2009)

Είναι αλήθεια, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι είναι δύσκολο σε μας να μην εκφράσουμε μία μεγάλη απορία, η οποία έχει σχέση μ' αυτό καθ' αυτό το περιεχόμενο μιας ερώτησης, η οποία έρχεται μετά τη γνωστοποίηση, αλλά και τη συζήτηση στη διαρκή Επιτροπή της Βουλής ενός σχεδίου νόμου, που βεβαίως όταν κατατέθηκε η ερώτηση μπορεί να μην ήταν γνωστό, αλλά εντωμεταξύ φαντάζομαι ότι έχει γίνει γνωστό. Παρ' όλα αυτά, όμως, θα κάνω κάποιες αναφορές.

Κυρίως, όμως, δεν είναι καθόλου εύκολο να μην εκφράσει κανείς την απορία του για την επιμονή και τον τρόπο προσέγγισης των Βουλευτών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ως προς ένα πολύ μεγάλο θέμα, ως προς ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα κατά ένα τρόπο, που -επιτρέψτε μου- εμπεριέχει στοιχεία τα οποία δεν υπακούουν ούτε στην πραγματικότητα ούτε στην αλήθεια ούτε βεβαίως εξ αυτού του λόγου και στην κοινή λογική.

Για παράδειγμα, ποτέ δεν είπαμε ότι καταργούνται οι συμβάσεις. Ποτέ! Μέσα στο νομοσχέδιο υπάρχει η πρόβλεψη και για τις συμβάσεις έργου και για τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου.

Αυτό που είπαμε, το είπαμε τώρα ως Κυβέρνηση, το έχουμε πει ως Κοινοβουλευτική Πλειοψηφία και το έχουμε πει και ως παράταξη προεκλογικά και επί του οποίου ζητήσαμε την ψήφο του ελληνικού λαού είναι -και αυτό νομοθετείται- και έγκειται στο ότι όλες οι προσλήψεις στο δημόσιο τομέα είτε τακτικού είτε έκτακτου προσωπικού θα πρέπει να γίνονται με αξιοκρατία και αντικειμενικότητα, δηλαδή με την ευθύνη, τον έλεγχο και τις διαδικασίες του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού, δηλαδή του Α.Σ.Ε.Π.

Ποτέ δεν μιλήσαμε και κανείς δεν μπορεί να μιλά για μετατροπή συμβάσεων. Και υπήρχαν σε τουλάχιστον δύο τοποθετήσεις συναδέλφων φράσεις οι οποίες παραβιάζουν ευθέως το Σύνταγμα.

Δεν μπορούμε, λοιπόν, και κανείς δεν μπορεί να μιλά -διότι το Σύνταγμα δεν το επιτρέπει- για μετατροπή συμβάσεων. Παραπέμπω στο άρθρο 103 του Συντάγματος.

Κανείς δεν μπορεί να μιλά, γιατί δεν το επιτρέπει το Σύνταγμα για μονιμοποίηση συμβασιούχων. Δεν γίνεται! Και εν πάση περιπτώσει, δεν γίνεται να μιλάμε γι' αυτά και μετά την εξάντληση μιας μεγάλης χρονικής περιόδου δημοσίου διαλόγου, όπου όλοι είχαμε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε κάποια θέματα. Στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής υπήρξαν πάρα πολλές τέτοιες τοποθετήσεις γι' αυτά τα θέματα και από δικούς σας συναδέλφους, εννοώ μέλη της Κοινοβουλευτικής σας Ομάδας.

Αυτός ήταν και ο λόγος, αγαπητέ κύριε Κιλτίδη, που εμείς από την πρώτη στιγμή είπαμε στους εργαζόμενους της καθαριότητας του Δήμου της Αθήνας ότι κάποιοι τους οδηγούν σ' αυτήν την εκ προοιμίου μάχη την οποία δεν μπορούσαν να κερδίσουν. Και σ' αυτή τη μάχη τους οδήγησαν αυτοί που τους έδωσαν πολιτική κάλυψη και τους έλεγαν -για να τους χαϊδεύουν τα αυτιά- ότι έχουν δίκιο.

Και ιδού πού τους οδήγησαν! Τους οδήγησαν και τους ίδιους αυτή τη στιγμή στο απόλυτο αδιέξοδο, γιατί βεβαίως τους καθοδήγησαν και τους ενθάρρυναν σε έναν αγώνα ο οποίος δεν μπορούσε να δικαιωθεί εκ των πραγμάτων.

Εμείς έντιμα τους είχαμε πει από την αρχή: Ζητάτε μονιμοποίηση. Δεν μπορείτε να την έχετε, όχι γιατί η Κυβέρνηση έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να τη δώσει και δεν θέλει, αλλά και γιατί εκ του Συντάγματος δεν μπορείτε να την έχετε.

Το γεγονός ότι αναστατώθηκε η Αθήνα και επλήγησαν και οι επιχειρήσεις και οι κάτοικοι, ο μόνος δήμος της χώρας -σας το τονίζω, γιατί δεν υπήρξε άλλος δήμος της χώρας- έχει ένα λόγο και μια αιτία: Υπήρξε μια δημοτική αρχή, που με έναν τρόπο απίστευτα λαϊκιστικό, ανεύθυνο και δημαγωγικό έλεγε σε αυτούς τους εργαζόμενους «Προχωρήστε, είμαστε δίπλα σας.»

Ορίστε, πού τους οδήγησαν! Οδήγησαν και τους δημότες και τους καταστηματάρχες σε αυτό το επώδυνο δεκαήμερο, αλλά και τους εργαζόμενους να υφίστανται την υποχρέωση να εφαρμόσουν μια δικαστική απόφαση από χθες το βράδυ και να μαζεύουν τα απορρίμματα. Άρα, πλήρης η αποτυχία!

Θέλω, λοιπόν, να πω ότι αυτό δεν είναι δυνατόν. Γιατί προφανώς πέραν από εμάς, που είναι υποχρέωση και καθήκον μας και θα το ασκήσουμε -διότι έτσι πρέπει να κάνουμε και έχουμε συναίσθηση της ευθύνης μας- μας ακούνε και συμβασιούχοι. Οι συμβασιούχοι αυτά τα ξέρουν. Όταν ακούνε Βουλευτές της Αντιπολίτευσης να μιλάνε για μονιμοποίηση ή για μετατροπή των συμβάσεων, ήδη αυτοί που σας άκουσαν τώρα από τις τηλεοράσεις ξέρουν ότι δεν γίνεται και αναρωτιούνται γιατί το λένε, αφού το ξέρουν ότι δεν γίνεται.

Ήθελα, επίσης, να πω ότι υπ' αυτήν την έννοια είναι τελείως στον αέρα αυτό το επιχείρημα περί των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. Βεβαίως, γίνονται συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου. Βεβαίως, και θα γίνονται συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, αλλά μέσω Α.Σ.Ε.Π.. Ακόμη και οι συμβάσεις έργου, που δεν τις καταργήσαμε, θα εξακολουθήσουν να πραγματοποιούνται με έγκριση του Α.Σ.Ε.Π. και με μόρια, όπως προβλέπονται από το Α.Σ.Ε.Π.. Και εδώ είναι η μεγάλη διαφορά. Και εδώ είναι, που κατά την ταπεινή μου γνώμη -και πάρτε την και πετάξτε την στο καλάθι των αχρήστων!- συνεχίζετε να επιλέγετε στο θέμα αυτό μια στάση που σας εκθέτει στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.

Γιατί στην πραγματικότητα τι λέτε; Λέτε και ζητάτε να συνεχίσουμε μια πολιτική που καταδικάστηκε στη συνείδηση των πολιτών, μια πολιτική που λέει ευνοιοκρατικά, ρουσφετολογικά, πελατειακά να παίρνει ο κάθε υπουργός, ο κάθε δήμαρχος, ο κάθε διοικητής οργανισμού όποιον θέλει και να μη δίνει λογαριασμό σε κανένα.

Μα, αυτήν την πολιτική όχι μόνο δεν πρέπει, αλλά επίσημα -για μια ακόμη φορά σας το λέμε- δεν θέλουμε να τη συνεχίσουμε. Γι' αυτόν το λόγο έχουμε δεσμευτεί απέναντι στον ελληνικό λαό και εσείς επιμένετε, κατά την ταπεινή μου γνώμη -και σας ξαναλέω «πετάξτε την στο καλάθι των αχρήστων!»- να εκτίθεστε. Γιατί τι ζητάτε; Ζητάτε να συνεχιστεί από εμάς μια ευνοιοκρατική, ρουσφετολογική, πελατειακή πολιτική, η οποία ουσιαστικά αφορά ένα μικρό αριθμό εργαζομένων και στρέφεται εναντίον της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, μεταξύ των οποίων, προφανώς, είναι και πάρα πολλοί ψηφοφόροι σας.

Διότι, όταν λέτε «συνεχίστε τις συμβάσεις», ουσιαστικά τι λέτε; Λέτε ότι αυτήν τη στιγμή υπάρχουν στο δημόσιο με συμβάσεις εκατό-διακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι. Μα, δεν θα ήθελαν και άλλα πέντε-έξι εκατομμύρια Ελλήνων να έχουν αυτές τις συμβάσεις; Βεβαίως, και θα ήθελαν. Έχετε καμιά αμφιβολία ή πιστεύετε ότι εμείς έχουμε καμιά αμφιβολία ότι είχαν έρθει στα δικά σας πολιτικά γραφεία πολλοί δικοί σας ψηφοφόροι όλη την περασμένη εξαετία και ότι πολλοί απ' αυτούς είχαν εισπράξει την απάντηση «μας συγχωρείτε πολύ, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα»; Αυτοί οι ψηφοφόροι δεν είναι που σε τελική ανάλυση αντέδρασαν απέναντί σας, γιατί στην πορεία έμαθαν ότι ενώ αυτοί εισέπρατταν το «δεν μπορούμε», κάποιοι άλλοι μπορούσαν;

Εν πάση περιπτώσει, εδώ νομίζω ότι υπάρχει ένα πολύ καίριο και κεντρικό ερώτημα για εσάς, ως κοινοβουλευτική ομάδα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν συμβασιούχοι σε υπηρεσίες. Υπάρχει το θέμα το εργασιακό. Υπάρχει το θέμα το κοινωνικό. Υπάρχει και το θέμα το θεσμικό. Για την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας -που στο τέλος-τέλος πολλοί από εσάς δεν υπηρετήσατε ούτε σε υπουργεία ούτε έχετε πολιτικές κυβερνητικές ευθύνες ή τις είχατε σε άλλους τομείς και όχι στον τομέα της δημόσιας διοίκησης- δεν είναι μείζον θέμα να ψάξετε και να ζητήσετε να δώσουν εξηγήσεις αυτοί;

Τώρα τι λέτε; Η καρδιά του κράτους, ο πυρήνας του κρατικού μηχανισμού, οι περιφέρειες στους τομείς των αλλοδαπών, της μετανάστευσης είναι στελεχωμένες -λέτε- είτε με συμβάσεις έργου, που είναι με συμβάσεις έργου, είτε άλλες υπηρεσίες με STAGE. Μα, είναι δυνατόν το 2009 η Ελλάδα να έχει ένα καθεστώς, όπου στον κεντρικό πυρήνα του κράτους να λειτουργεί με συμβασιούχους έργου σε τομείς καρδιάς του πυρήνα του διοικητικού κρατικού μηχανισμού; Με συγχωρείτε πολύ, αλλά αυτό δεν συναντάται πουθενά στον ανεπτυγμένο κόσμο.

(TR)

(NP)

Πολύ φοβάμαι, δε, ότι αυτό θα το συναντούσε κανείς μόνο αν ψάξει στο βαθύ αφρικανικό πεδίο, το τριτοκοσμικό. Γιατί μιλούμε, αυτήν τη στιγμή -και εσείς το αναφέρετε πάρα πολλές φορές στις τοποθετήσεις σας- για «stagier» που καλύπτουν διαρκείς και πάγιες ανάγκες. Λέτε για συμβασιούχους έργου -και πράγματι ισχύει αυτό που λέτε- οι οποίοι είναι αυτοί που στελεχώνουν τις υπηρεσίες της περιφέρειας. Μα, αυτό δεν είναι ένα μείζον θέμα για να ζητήσετε να απολογηθούν όλοι αυτοί που λειτουργούν το κράτος με αυτόν τον τρόπο; Και όχι μόνο δεν το κάνετε αυτό, αλλά φθάνετε και στο πιο ακραίο σημείο να εγκαλείτε εμάς -και μάλιστα με μια σειρά από χαρακτηρισμούς που ειλικρινά από ένα σημείο και μετά καταλαβαίνετε ότι ξεπερνάνε κάποια όρια αν μη τι άλλο κοινοβουλευτικής δεοντολογίας- γιατί δεν συνεχίζουμε την ίδια πολιτική. Μα, γιατί είναι μία πολιτική άδικη για τους εργαζόμενους, γιατί αν ο άλλος είναι «stagier» ή είναι συμβασιούχος έργου, όπως λέτε και καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εκείνη τη στιγμή που το λέτε αναγνωρίζετε ότι συνειδητά το ελληνικό κράτος του παραβιάζει στοιχειώδη πρωταρχικά εργασιακά του δικαιώματα, αγαπητοί συνάδελφοι. Γιατί αν αυτός ο άνθρωπος καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες έπρεπε να έχει συμβάσεις εργασίας, έπρεπε να έχει την ασφάλισή του, έπρεπε να έχει όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από το νόμο, σχετικά ακριβώς με το αντικείμενο της δουλειάς του, που είναι δουλειά εργασίας και όχι έργου.

Άρα, πρώτον, παραδέχεστε ότι του παραβιάζει το ελληνικό κράτος, του παραβίαζε η προηγούμενη κυβέρνηση στοιχειώδη εργασιακά του δικαιώματα.

Δεύτερον, από τη στιγμή που το λέτε ομολογείτε ότι το κράτος λειτουργεί με μία λογική «μπανανίας», τριτοκοσμική, που δεν ζητάτε να συνεχιστεί.

Εν πάση περιπτώσει υπάρχει και ένα τρίτο ερώτημα, το οποίο είναι νομίζω πολύ κεντρικό για τη συνείδησή σας και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ακόμα και μετά από αυτήν τη συζήτηση θα σας απασχολήσει. Υπάρχουν αυτοί όλοι. Σύμφωνοι, υπάρχουν. Πέντε χρόνια λέτε ότι είναι με συμβάσεις; Είναι πέντε χρόνια, είναι έξι χρόνια, παρακαλώ πολύ! Προσλήψεις και τα πέντε και τα έξι χρόνια αυτά έγιναν. Γιατί δεν έγιναν προσλήψεις τακτικού προσωπικού στις περιφέρειες, πέντε χρόνια και έξι χρόνια;

Αυτήν την ερώτηση που σας κάνω, κύριοι συνάδελφοι, πρώτοι από όλους την κάνουν οι ίδιοι οι συμβασιούχοι προς εσάς, προς την προηγούμενη κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα του Δήμου της Αθήνας αυτό το ερώτημα έχουν προς την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, αλλά κυρίως προς το Δήμο της Αθήνας. Και λένε, αφού νοιάζεστε και κόπτεσθε για μας, έξι χρόνια που μας έχετε με συμβάσεις έργου στην καθαριότητα, που έπρεπε να μας έχετε με συμβάσεις εργασίας, γιατί δεν προκηρύσσετε θέσεις για να τις πάρουμε εμείς να προσληφθούμε, όπως λέτε ότι μας αξίζει και τώρα καταγγέλλετε την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γιατί δεν το κάνει; Δεν έχετε απάντηση σε αυτό, γιατί απάντηση θα είχατε μόνο αν είχατε προκηρύξει αυτές τις θέσεις, μόνο αν είχατε φροντίσει και πραγματικά νοιαστεί γι' αυτούς τους ανθρώπους. Άρα, στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ότι το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν, προκύπτει γιατί κάποιοι δεν φρόντισαν πράγματι να νοιαστούν γι' αυτούς όταν έπρεπε.

Έρχεστε τώρα να επιμείνετε σε μια πολιτική που -ειλικρινά το ξαναλέω, κατά τη γνώμη μου- δεν αφήνει περιθώρια υποστήριξης. Δεν αφήνει περιθώρια υποστήριξης, διότι λέει σε πέντε, έξι εκατομμύρια Ελλήνων, εσείς καθίστε στην μπάντα, εσείς καθίστε στην άκρη, εσείς που δεν έχετε μπάρμπα στην Κορώνη, εσείς που δεν έχετε οποιαδήποτε πρόσβαση σε κόμματα, σε κράτος κ.λπ., διότι το θέμα του δημοσίου είναι τι θα κάνει με αυτούς τους συμβασιούχους, οι οποίοι είχαν έτσι και αλλιώς κάποια στιγμή την εύνοια του κράτους γι' αυτό και πήραν αυτές τις συμβάσεις.

Αυτό λοιπόν ήταν ένα πολύ σημαντικό και κεντρικό ερώτημα, το οποίο νομίζω ότι δίνει και απάντηση στο περί δικαίου και αδίκου. Δίκαιο ειδικά από μία νέα κυβέρνηση, νεοεκλεγμένη, πάνω στην οποία ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού επένδυσε -πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ψήφισε αυτήν την Κυβέρνηση- προσδοκίες και ελπίδες. Αυτό λοιπόν ακριβώς είναι που οδηγεί σε εμάς και εμάς να πάρουμε δίκαιες αποφάσεις και αυτό κάνουμε. Και ξέρετε η απόδειξη είναι μία αγαπητοί συνάδελφοι. Εμείς θα ήμασταν εκτεθειμένοι και απέναντι στους συμβασιούχους και απέναντι στην ελληνική κοινωνία και βεβαίως απέναντι σε σας και στην κριτική σας σε μία περίπτωση πράγματι, αν κάναμε όλες αυτές τις ρυθμίσεις, παίρναμε όλες αυτές τις αποφάσεις, αφού όπως λέτε πρώτα εμείς χρησιμοποιούσαμε το προϋφιστάμενο καθεστώς, λήγανε κάποιες συμβάσεις, παίρναμε ανθρώπους που εμείς πάλι αναξιοκρατικά με τη σειρά μας θα επιλέγαμε, αντικαθιστούσαμε τους συμβασιούχους που υπάρχουν και μετά ερχόμασταν να ρητορεύουμε περί αξιοκρατίας και αντικειμενικότητας. Αλλά εμείς δεν το κάναμε αυτό. Γιατί από τις 4 Οκτωβρίου και μετά είπαμε καμία πρόσληψη στο δημόσιο, εκτός από αυτές που είχαν κινηθεί από την προηγούμενη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, με διαδικασίες που εμείς κατ΄επανάληψη τις είχαμε καταγγείλει, αλλά δεν παύει να ήταν μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, και άρα, τις αποφάσεις της τις σεβαστήκαμε.

Είπαμε, όμως, ότι από τις 4 Οκτωβρίου και μετά, που εμείς έχουμε την ευθύνη απέναντι στον ελληνικό λαό, να μη γίνει καμία πρόσληψη μέχρι να θεσπιστεί το νέο νομικό πλαίσιο της απόλυτης αξιοκρατίας και απόλυτης αντικειμενικότητας. Αυτή ήταν μια πολύ κρίσιμη πολιτική επιλογή για να μπορούμε να κοιτάμε και τους συμβασιούχους, αλλά και το σύνολο των Ελλήνων πολιτών στα μάτια, να ξέρουν πολύ καλά πως ό,τι κάνουμε, δεν το κάνουμε για να μεροληπτήσουμε σε βάρος κάποιων και ταυτόχρονα να ευνοήσουμε κάποιους άλλους. Γιατί είπαμε, όλα με το ΑΣΕΠ, όλα με κριτήρια αντικειμενικά και αξιοκρατικά. Και υπ' αυτή την έννοια, είπαμε μια κουβέντα. Συνέχεια στο κράτος ναι, συνέχεια σε κυβερνητικές πολιτικές μας συγχωρείτε πολύ κυβερνητικές πολιτικές για τις οποίες και εσείς πρέπει πολύ γρήγορα, κατά την ταπεινή μας γνώμη, να απαλλαγείτε, βεβαίως και όχι.

Ο ρόλος μας δεν είναι να συνεχίζουμε κυβερνητικές πολιτικές που, κατά τη γνώμη μας αλλά πιστεύω και κατά τη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, έχουν χαρακτηριστεί ως φαύλες και πελατειακές. Ουσιαστικά αυτό μας καλείτε να κάνουμε. Δεν μπορούμε αλλά και δεν θέλουμε να το κάνουμε. Δεν θέλουμε να συνεχίσουμε αυτές τις πολιτικές. Θέλουμε να εγκαταστήσουμε -κι αυτό προκύπτει από το νομοσχέδιο, το οποίο θα έρθει και στην Ολομέλεια την επόμενη εβδομάδα- ένα σύστημα αξιοκρατικό για όλους τους πολίτες ισότιμα. Μέσα εκεί θα συμμετέχουν ισότιμα και οι συμβασιούχοι. Γιατί μόνο σε παρεξήγηση μπορεί να αποδοθεί η φράση που κάποιος συνάδελφος είπε, ότι καταργούμε τη μοριοδότησή τους.

Δεν καταργούμε τη μοριοδότηση. Καταργούμε την προσαύξηση της μοριοδότησης. Η μοριοδότηση που προκύπτει από τα χρόνια εμπειρίας τους παραμένει και με αυτήν θα προσέλθουν σε όλους τους διαγωνισμούς και σε όλες τις διαδικασίες μέσω ΑΣΕΠ, για να προσληφθούν. Και πάρα πολλοί απ' αυτούς θα προσληφθούν. Και βέβαια ισότιμα και ισοδύναμα θα κριθούν στη φάση εκείνη με όλους τους Έλληνες πολίτες, χωρίς προνόμια τέτοιου τύπου ευνοιοκρατικά.

Μία τελευταία, νομίζω πολύ σημαντική για τους συναδέλφους, πληροφόρηση. Μιλάτε για την κατάργηση της προσαύξησης της μοριοδότησης θεωρώντας ότι με αυτό εμείς καταφέρνουμε ένα άδικο πλήγμα εναντίον κάποιων εργαζομένων. Θέλω να σας πληροφορήσω, αγαπητοί συνάδελφοι, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, τη δική σας νομοθεσία -γιατί και επ' αυτού πιθανόν να υπάρχει μία έλλειψη πληροφόρησης- η προσαύξηση της μοριοδότησης δεν έχει θεσπιστεί για να ισχύει στο διηνεκές. Η προσαύξηση της μοριοδότησης, με δική σας νομοθεσία, δίνεται σε όλους τους συμβασιούχους μέχρι την 31.12.2010. Μετά τέλος η προσαύξηση της μοριοδότησης και για σας, για το δικό σας νόμο.

Πέστε μου τώρα σας παρακαλώ πολύ, πώς προσεγγίζετε και τοποθετείστε για το θέμα των συμβασιούχων. Είπαμε, οι συμβασιούχοι αυτή τη στιγμή είναι περίπου εκατό χιλιάδες, χωρίς να υπολογίζουμε τους stagier, που είναι αρκετές ακόμα χιλιάδες. Οι συμβασιούχοι με τους stagier να είναι διακόσιες χιλιάδες; Ποια κυβέρνηση, εσείς αν ήσασταν τώρα κυβέρνηση -που δεν το κάνετε έξι χρόνια- πότε θα προσλαμβάνετε διακόσιους χιλιάδες ανθρώπους μέσα σε ένα χρόνο; Ποτέ.

Άρα, γυρίζουμε και λέμε ότι ουσιαστικά εσείς συνεχίζετε να εγκαλείτε αντί να στηρίζετε την Κυβέρνηση, σα μια ένδειξη έμπρακτης, αν το θέλετε, συνειδητής πολιτικής επιλογής να στηρίξετε τη μετάβαση της χώρας σε ένα καθεστώς ισονομίας, σε ένα καθεστώς αξιοκρατίας. Έρχεστε και εγκαλείτε την Κυβέρνηση για τις συμβάσεις έργου, όπου για να μην καταρρεύσουν όσες υπηρεσίες κινδυνεύουν να καταρρεύσουν, δίνουμε παράταση σ' αυτές τις συμβάσεις έργου -κι αυτό το υπογραμμίζω- και δεν τους λήγουμε για να βάλουμε τους δικούς μας μέχρι τον Απρίλιο. Τους μεταχειριζόμαστε ισοδύναμα με όλους τους πολίτες. Εσείς δεν προκηρύξατε έξι χρόνια τις θέσεις αυτές στις υπηρεσίες, για να μην είναι οι υπηρεσίες αυτές σήμερα με συμβασιούχους έργου.

Κάνω μια παρέμβαση να πω ότι όσον αφορά τα ΚΕΠ, είναι είκοσι αυτά που έχουν πρόβλημα στα χίλια εξήντα τέσσερα, για να έχετε πλήρη γνώση των δεδομένων. Άρα, η παράταση ουσιαστικά αφορά είκοσι ΚΕΠ. Τα υπόλοιπα χίλια σαράντα τέσσερα δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Δεν προκηρύξατε τις θέσεις, ενώ πέντε με έξι χρόνια αυτοί οι άνθρωποι ένιωθαν -και έτσι ήταν πραγματικά- όμηροι μιας κατάστασης απαράδεκτης και για τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Τώρα που ξέρετε ότι η προσαύξηση της μοριοδότησης λήγει το 2010 συζητούμε με έναν τρόπο, ενώ θα έπρεπε κατά την ταπεινή μας γνώμη να συζητούσαμε με μία άλλη τελείως θεώρηση ιδίως με πρωτοβουλία μίας πολιτικής δύναμης που έχει την ευθύνη για όλα αυτά, γιατί όλα αυτά είναι αποτελέσματα των τελευταίων έξι ετών όσον αφορά τις καταστάσεις και στις περιφέρειες.

Ευχαριστώ.