Πράσινο φως για μονιμοποίηση εργαζόμενης στο υπουργείο Πολιτισμού

Απόφαση - ράπισμα κατά Δημοσίου για συμβασιούχο

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ

Με μια απόφαση-ράπισμα σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου (υπουργείο Πολιτισμού) το οποίο αρνούνταν να εκτελέσει δικαστική απόφαση υπέρ συμβασιούχου, το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας προχώρησε στην αποκατάσταση της εν λόγω εργαζόμενης, ανάβοντας το πράσινο φως για την κατάταξή της ως συντηρήτριας έργων τέχνης σε θέση αορίστου χρόνου.

Παράλληλα, με την απόφαση αυτή, που αναμένεται να λειτουργήσει ως πιλότος για μονιμοποιήσεις μέσω της δικαστικής οδού, καταδεικνύεται και ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν βρίσκεται υπεράνω των δικαστικών αποφάσεων που δικαιώνουν συμβασιούχους εργαζόμενους.

Έύλογα η απόφαση του Πρωτοδικείου χαρακτηρίζεται από τον Δημ. Περπατάρη, πληρεξούσιο δικηγόρο της συμβασιούχου, Μαρίας Γεωργιάδη, υπέρ της οποίας αυτή εκδόθηκε, ως «ιστορική», καθώς εκτιμά ότι «ανοίγει τον δρόμο για να αντιμετωπιστεί επιτέλους το μεγάλο κοινωνικό και εργασιακό ζήτημα των συμβασιούχων του ευρύτερου δημόσιου τομέα που προσφέρουν επί δεκαετίες, καλύπτοντας τις πιο κρίσιμες ανάγκες του με καθεστώς ελαστικών και κακοπληρωμένων σχέσεων εργασίας».

Συγκεκριμένα, το Μονομελές Πρωτοδικείο απέρριψε την αίτηση αναστολής εκτέλεσης του Ελληνικού Δημοσίου που αφορούσε την υποχρέωσή του, σε εφαρμογή τελεσίδικης δικαστικής απόφασης, να κατατάξει τη συμβασιούχο σε θέση αορίστου χρόνου.

Η Μαρία Γεωργιάδου, συντηρήτρια έργων τέχνης, απασχολούνταν με αλληλοδιαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου από το 1996 στην Η' Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Κέρκυρας-Θεσπρωτίας καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες της υπηρεσίας στον τομέα της συντήρησης αρχαιολογικών θησαυρών.

Μετά τη διακοπή της σύμβασής της προσέφυγε στα δικαστήρια όπου και δικαιώθηκε δύο φορές, καθώς το Ελληνικό Δημόσιο είχε εφεσιβάλει την πρωτόδικη απόφαση η οποία εκδόθηκε υπέρ της.

Κοινοποίησε μάλιστα στην υπηρεσία της αντίγραφο της απόφασης που τη δικαίωνε, ως εκτελεστό τίτλο, προκειμένου να υποχρεωθεί στην εργασιακή της αποκατάσταση.

«Επειδή όμως -όπως τονίζει ο κ. Περπατάρης- η υπόθεση είχε εξαιρετική σημασία και για το μέλλον παρόμοιων δικαστικών διεκδικήσεων, δικαστικοί αντιπρόσωποι του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους άσκησαν με κατεπείγουσα διαδικασία αίτηση αναστολής στο Μονομελές Πρωτοδικείο (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) με την οποία ζητούσαν τη μη εκτέλεση της απόφασης για δύο λόγους: Εναν νομικό, που αφορούσε την επίκληση του αναγκαστικού νόμου 1715/1951 σύμφωνα με τον οποίο το Δημόσιο απολαμβάνει το απαράδεκτο προνόμιο να μην εκτελούνται σε βάρος του τελεσίδικες αποφάσεις παρά μόνον αν γίνουν αμετάκλητες. Κι ακόμη έναν πραγματικό, ότι η υπηρεσία δεν χρειάζεται τις υπηρεσίες της αφού απασχολεί ήδη επτά συντηρητές». Ο τελευταίος λόγος καταρρίφθηκε με έγγραφο στοιχείο που παρουσίασε η εργαζόμενη και από το οποίο προέκυπτε ότι η ίδια Υπηρεσία είχε ζητήσει την πρόσληψη και ...άλλης συντηρήτριας λόγω οξύτατων αναγκών.*

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ : 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009

ΠΗΓΗ:΅ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ