4/2010....Ανέφερε ως παράδειγμα κάποιους υπαλλήλους που προσέλαβε προ επταετίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ο ΟΠΑΠ, τους μετέθεσε στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και βρίσκονται ακόμη εκεί. "Οι Ολυμπιακοί τελείωσαν, τους λέω. Ναι, αλλά έρχονται οι Μεσογειακοί, μου λένε. Οπως καταλαβαίνετε επικρατεί η απόλυτη τρέλα"...........
(Το παρακάτω άρθρο είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 5/12/2009)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ «ΕΥΕΛΙΞΙΑ» ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ»
Υπό το βάρος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων η κυβέρνηση αποφάσισε να "απαλλαγεί" από το κόστος της εργασίας δεκάδων χιλιάδων "συμβασιούχων" και stagiaires του δημόσιου, που αποτελούν -όπως όλοι οι "ευέλικτοι" εργαζόμενοι- τον ευκολότερο στόχο. Ολα όσα ισχυρίστηκε το κυβερνητικό επιτελείο (Πάγκαλος, Λοβέρδος, Πεταλωτής κ.ά) για την "ανήθικη" και "πελατειακή" υπόθεση με τους "συμβασιούχους" και τους stagiaires, καθώς και για την είσοδο στο εξής όλων των εργαζομένων στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ, είναι προσχηματικά επικοινωνιακά παιχνίδια.
Την περασμένη Δευτέρα ο υπουργός Οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου συνέδεσε ευθέως τη μείωση των δαπανών του προϋπολογισμού με τη θυσία χιλιάδων νέων εργαζομένων με τις γνωστές "ευέλικτες" θέσεις εργασίας στο Δημόσιο και δήλωσε ότι "από το 2011 θα πραγματοποιείται μια πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις από το Δημόσιο, με στόχο τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων". Η διόγκωση του αριθμού των ανέργων, η εξάπλωση της εργασιακής επισφάλειας, της φτώχειας και η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους που έχει απομείνει, λίγο τους απασχολεί. Αρκεί να δίνουν εξετάσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τους Τραπεζίτες.
Ανάλογη ηθικολογική επίθεση εναντίον του "σπάταλου κράτους", των "συμβασιούχων" και των "πελατειακών" διορισμών, είχε εξαπολύσει μετά τις εκλογές του Μαρτίου του 2004 η νέα -τότε- κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή. Το ΠΑΣΟΚ, εκείνη την περίοδο, όχι μόνο υπερασπίστηκε το δικαίωμα στη δουλειά των χιλιάδων "συμβασιούχων" που είχαν συσσωρευτεί επί των ημερών του (στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα), αλλά εκπόνησε κι ένα σχετικό νομοσχέδιο για την άμεση εργασιακή τους αποκατάσταση με βάση το κριτήριο της κάλυψης παγίων και διαρκών αναγκών, κατ' εφαρμογήν της Κοινοτικής Οδηγίας 1999/70/ΕΚ.
Στις 5 Νοεμβρίου 2004, 45 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσά τους ο σημερινός υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος κι άλλοι 6 σημερινοί υπουργοί, πρότειναν "Ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου και μέτρα για την αποτροπή καταστρατήγησης των εργασιακών τους δικαιωμάτων στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα".
Συγκεκριμένα οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σημειώνουν, στην Εισηγητική Εκθεση του σχεδίου νόμου, ότι:
* "Για λόγους αποφυγής φαινομένων παραβίασης της συνταγματικής επιταγής στελέχωσης του δημοσίου τομέα βάσει αντικειμενικών κριτηρίων (άρθρο 103 παρ. 7 του Συντάγματος), χωρίς παράλληλα να αναιρείται η συνταγματικά επιβαλλόμενη προστασία του δικαιώματος της εργασίας (άρθρο 22 παρ. 1 του Συντάγματος), προβλέπεται η ποινή της φυλάκισης και η σοβαρή πειθαρχική ευθύνη για τα όργανα του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα που προσλαμβάνουν και απασχολούν εργαζόμενους με συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου", καταχρηστικά. Δηλαδή, όσους "συμβασιούχους" ή stagiaires προσλαμβάνουν ως δήθεν μαθητευόμενους ή ως δήθεν εποχικούς κ.λπ, ενώ τους απασχολούν επί μεγάλα χρονικά διαστήματα για την κάλυψη παγίων αναγκών της εργοδοσίας.
* Υιοθετείται "η ρητή κατοχύρωση της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ εργαζομένων με συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και αντίστοιχων εργαζομένων με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου".
* "Εισάγεται τεκμήριο κάλυψης παγίων και διαρκών αναγκών με βάση το συνολικό χρόνο των διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, σύμφωνα με το β' κριτήριο της ρήτρας 5 της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ (...) Διαδοχικές θεωρούνται οι συμβάσεις που έχουν ανανεωθεί ή παραταθεί τουλάχιστον μία φορά. Ως προς την πραγματική συνολική διάρκεια των επιλέξιμων διαδοχικών συμβάσεων υιοθετείται μία διαβάθμιση.
(Συνεχίζεται….)
(Από Συνέχεια…)
ΑπάντησηΔιαγραφή* Στην περίπτωση πραγματικής απασχόλησης 18 μηνών θεσπίζεται ότι η τυχόν ενδιάμεση διακοπή πρέπει να μην είναι μεγαλύτερη των 4 μηνών, ώστε να περιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι που κατά το ν. 2190/1004 οι διαδοχικές συμβάσεις τους υποχρεωτικά έπρεπε να απέχουν τουλάχιστον 4 μήνες η μία από την άλλη. Περαιτέρω, εισάγεται το τεκμήριο κάλυψης παγίων και διαρκών αναγκών του εργοδότη και, επομένως, ύπαρξης συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, αν οι περισσότερες συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου που έχουν συναφθεί μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου έχουν συνολική χρονική διάρκεια άνω των 24 μηνών, ανεξαρτήτως διακοπών μεταξύ των συμβάσεων ή σχέσεων αυτών".
* "Αναγνωρίζεται ως καταχρηστική η απασχόληση με συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου συνολικής διάρκειας 24 μηνών, ανεξαρτήτως αριθμού ή διάρκειας των διακοπών μεταξύ των συμβάσεων ή σχέσων εργασίας".
* Ολες οι πιο πάνω κατηγορίες "συμβασιούχων" ορισμένου χρόνου ή έργου ή "μαθητευόμενων", σύμφωνα, με τον κ. Λοβέρδο και το τότε ΠΑΣΟΚ, "κατατάσσονται σε οργανικές θέσεις με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου".
Οπως είναι γνωστό, μετά από πολύμηνες κινητοποιήσεις των "συμβασιούχων" επί νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης τα πράγματα οδηγήθηκαν στον κουτοπόνηρο συμβιβασμό με την εφαρμογή του Π.Δ. 164/2004, του γνωστού και ως "διατάγματος Παυλόπουλου". Μ' αυτό τον τρόπο, τους επόμενους μήνες (κι αφού μεσολάβησαν γραφειοκρατικές διαδικασίες και εγκρίσεις του ΑΣΕΠ), παρέμεινε ή επανήλθε στη δουλειά περίπου το 30% των ομάδων "συμβασιούχων" του παρελθόντος. Βεβαίως το ζήτημα δεν έκλεισε εκεί: το Π.Δ. Παυλόπουλου άφησε ορθάνοιχτα παράθυρα για νέες προσλήψεις (με το κόλπο των τρίμηνων διακοπών μεταξύ των συμβάσεων ορισμένου χρόνου), πάντοτε εκτός ΑΣΕΠ, δίχως ποτέ να δημιουργούνται οι περίφημες οργανικές θέσεις που προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Στο τέλος της θητείας της κυβέρνησης Καραμανλή, διαπιστώθηκε έτσι ότι ζωτικής σημασίας υπηρεσίες του δημοσίου και των οργανισμών κοινής ωφέλειας δούλευαν κυρίως με τους επισφαλείς και φτηνότερους "συμβασιούχους".
Τα πολιτικά δικαστήρια, όπου λογικά κατέφευγαν κι αρχικά δικαιώνονταν πολλοί απολύμενοι "συμβασιούχοι" (που απορρίπτονταν από τις διατάξεις του Π.Δ. 164/2004), είχαν λάβει αυστηρές οδηγίες από τους τότε επικεφαλής της Δικαιοσύνης κυρίους Ρωμ. Κεδίκογλου και Γ. Σανιδά να αγνοούν ακόμα και την ευνοϊκή για τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου (απόφαση 18/06 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου). Με αυτές τις μεθοδεύσεις η κυβέρνηση της Ν.Δ. απαλλάχτηκε από πολλούς (δυνάμει "ακριβότερους" και με δικαιώματα) εργαζόμενους, για να τους αντικαταστήσει με "ευέλικτους" και υπό προθεσμία άλλους.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι φανερό ότι θα "ματώσει" με τις μαζικές απολύσεις δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων που έχει δρομολογήσει. Οπως δείξαμε, το ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικά ανακόλουθο κι εκτεθειμένο με όσα (και νομοθετικά) υποστήριζε. Και στο επόμενο διάστημα δεν κινδυνεύει μόνο από μια γενική εργατική αναταραχή, που δεν φαίνεται να μπορεί να την αποφύγει, αλλά κι από ένα μπαράζ δικαστικών προσφυγών κατά των απολύσεων.
Αυτό ήταν το άρθρο και...ο νοών νοείτω !!!