ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΓΓΑ - Όμηροι των αντεργατικών πολιτικών

«ΔΕΝ ΕΠΑΙΤΟΥΜΕ.... ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ μόνιμη και σταθερή εργασία». Οι φράσεις - σύνθημα βγαίνουν (εδώ και περίπου 9 χρόνια) από τα χείλη των 70 συμβασιούχων, με τη σύμβαση ντροπή της μιας μέρας, στη ΓΓΑ. Βιοπαλαιστές που - όπως και χιλιάδες άλλοι - βιώνουν τον εργασιακό μεσαίωνα που καθιέρωσαν και διατηρούν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ.

Πιστές στη στρατηγική της Λισαβόνας για την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων του κεφαλαίου (φτηνό εργατικό δυναμικό, μεγιστοποίηση της κερδοφορίας), εφάρμοσαν και συντηρούν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας. Με εξευτελιστικούς μισθούς, με περιορισμένα δικαιώματα, χωρίς αύριο. Οι υποσχέσεις οριστικής επίλυσης γίνονταν αλλεπάλληλες ετήσιες παρατάσεις.

Το ΚΚΕ από την αρχή και στη Βουλή υποστήριξε τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου με αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ανάλογα την περίοδο), ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ. στήριξαν απλώς την παράταση του απαράδεκτου εργασιακού καθεστώτος...

Μέχρι που το Δεκέμβρη του 2009 ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Π. Γερουλάνος, ξεκαθάρισε πως «τις επόμενες ημέρες» θα παραταθεί «για μια τελευταία φορά η σύμβαση ορισμένου χρόνου μέχρι 31/12/2010»... Ρύθμιση - η οποία θα εισαχθεί (μάλλον) την επόμενη βδομάδα - δηλαδή προάγγελος απόλυσης, για τους συμβασιούχους που παραμένουν απλήρωτοι και χωρίς ασφάλιση για 6 μήνες...

Η πρόεδρος του συλλόγου, Βάσια Χριστοδουλιά, επισημαίνει: «Ολοι μας έχουμε δικαίωμα στην εργασία. Την κρίση δεν πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν και καρπώθηκαν τα κέρδη. Οι συμβάσεις μιας μέρας είναι ένα σύστημα που έδινε την ευκαιρία, όλα αυτά τα χρόνια, στις εκάστοτε κυβερνήσεις να ξεμπλέκουν πρόχειρα με κάποιες υποχρεώσεις τους. Αγνοώντας ότι η ζωή με πρόχειρες και εφήμερες λύσεις γίνεται πρόβλημα χρόνιο. Αλλά κυρίως κάνοντας ένα συνειδητό και επ' αμοιβή ψήφου δουλεμπόριο εργαζομένων. Η ύπαρξη ελαστικών σχέσεων εργασίας είναι βοηθητική "πέμπτη ρόδα" στη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριαρχεί στον πλανήτη και ευθύνεται για την κρίση, που τώρα καλούμαστε με τον ένα ή άλλο τρόπο να πληρώσουμε εμείς. Δεν γνωρίζουμε καμία οικονομική σχολή να ισχυρίζεται ότι η έξοδος από την κρίση γίνεται με άνοδο της ανεργίας».

Η θέση του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρη. Μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Οχι δημαγωγικά και ψηφοθηρικά αλλά με βάση τη μεγάλη δυναμική ανάπτυξη που πρέπει να έχει (και) ο τομέας της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού. Στην οποία καθοριστικό ρόλο μπορεί να παίξει μια (με άλλο προσανατολισμό) ΓΓΑ.

Σε λογική ανάπτυξης και όχι συρρίκνωσης. Η οποία για να επιτευχθεί απαιτείται επιστημονικό δυναμικό, σύγχρονα μέσα υποδομής. Η Φυσική Αγωγή και ο αθλητισμός να αγκαλιάσει από το παιδί μέχρι τον ηλικιωμένο, με συγκεκριμένη βοήθεια. Σ' αυτή την περίπτωση λοιπόν χρειάζονται περισσότεροι γυμναστές και εργαζόμενοι σχετικοί με τον αθλητισμό. Επομένως, το ΚΚΕ θεωρεί ότι μπορούν σήμερα, ενώ υπάρχει καπιταλισμός, οι εργαζόμενοι να παλέψουν και να πιέσουν για νέες θέσεις εργασίας.

Πηγή: Ριζοσπάστης