Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΟ ...ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ. ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10:30 ΜΑΥΡΟΜΑΤΑΙΩΝ & ΛΕΩΦ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ (ΓΩΝΙΑ)

4 σχόλια:

  1. Θα κατεβούμε ΟΛΟΙ.

    Η αντίστροφη μέτρηση όχι μόνο έχει αρχίσει αλλά φτάνει και στο τέλος της.
    Πρέπει να δώσουμε βροντερό παρόν.

    ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΕΥΚΟΛΑ
    ΔΕ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ

    Φτάνει πια με την τρομοκρατία.
    Φτάνει πια με την ομηρία.

    Υλοποιήστε τις δεσμεύσεις σας.
    Δώστε μας δίκαιη λύση και όχι παράταση για να βρούμε αλλού δουλειά.

    Γι'αυτό και θα μας βλέπετε όχι μόνο στην επερχόμενη απεργία, αλλά και έξω από την πόρτα σας.

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σύντροφοι μονοημερίτες...
    Αν μέχρι σήμερα έπεφτε ο εμπαιγμός, ή η καθυστέρηση, ή η αδιαφορία της αρκούδας στην εργασιακή σας τακτοποίηση,
    σήμερα...
    υπάρχει και ένα άλλο εμπόδιο:
    οι αθηνοβρυξελιώτικες συνταγές "εξόδου από την κρίση", που μαζί με τ΄άλλα επιτάσσουν και περιορισμό των θέσεων εργασίας.
    Και γιατί έβαλα σε εισαγωγικά την κρίση ;
    Γιατί αποφεύγουν να μας πουν ότι τα ελλείμματα, το χρέος, η διαφθορά δεν είναι το πρόβλημα.
    Είναι το αποτέλεσμα των ασκούμενων χρόνια τώρα νεοφιλελεύθερων πολιτικών από τις ποικιλώνυμες εξουσίες, και από το διευθυντήριό τους στις Βρυξέλλες.
    Το πρόβλημα επομένως είναι η πολιτική τους.
    Και έτσι τα κρισιακά επακόλουθα (ελλείμματα κλπ) αξιοποιούνται από τους απανταχού κυβερνώντες για να πάρουν μέτρα που, έτσι κι αλλιώς, χρόνια τώρα παλεύουν να πάρουν (περιορισμός ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ελαστικοποίηση των μορφών απασχόλησης, υποβάθμιση των Δημοσίων Υπηρεσιών κλπ).
    Έτσι λοιπόν, αντικειμενικά, η εξαγγελλόμενη πολιτική όχι μόνο δε θα βγάλει από την κρίση τους εργαζόμενους, αλλά τους θίγει όλους συλλήβδην. Μόνιμους, συμβασιούχους, ελαστικά απασχολούμενους, μικρομεσαίους. Τους θίγει και εργασιακά, και εισοδηματικά, και ασφαλιστικά.
    Είναι επομένως ευκαιρία για κοινή δράση όλων μαζί.
    Συναίνεση δεν έχουν οι εξουσίες;
    Συναίνεση κι εμείς οι εργαζόμενοι.
    Κανένα πρόβλημά μας δεν πρόκειται να λυθεί αν με την ενότητά μας δεν ανατρέψουμε αυτή την πολιτική.
    Όλοι - μα όλοι - μαζί στην απεργία και στη συγκέντρωση.
    Μόνιμοι και έκτακτοι....
    Κι αφού προαναγγέλετε και ύπαρξη πανώ, κι εμείς μαζί σας.
    Κάτω απ΄το πανώ σας...
    Μέσα στη συγκέντρωση...

    Αντρέας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός να ακούω από συναδέλφους μου, που βιώνουν χρόνια ολόκληρα τον εφιάλτη της εργασιακής ανασφάλειας,αβεβαιότητας και ομηρίας οτι πρέπει αύριο (εν όψη της 24ωρης Πανελλαδικής ΑΠΕΡΓΙΑΣ)
    -να ασκήσουν τα εργασιακά τους καθηκοντα, επειδή δεν υπάρχει κάποιος υπάλληλος να διεκπεραιώσει το αντικείμενο που κατέχουν
    -οτι έχουν δουλειές άλλες με τις οποίες πρέπει να ασχοληθουν,
    -οτι επειδή καποιοι άλλοι συνάδελφοι θα δηλώσουν κανονικές άδειες και από εγωισμό δεν θα κάνουν απεργία
    ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΔΕΝ ΛΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ.
    ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
    ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΟΤΙ ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ.
    ΜΕ ΛΥΠΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ....
    ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΣ.... ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μετά από χρόνια ακούγονται λέξεις στην ελληνική κοινωνία ,που νομίζω αρχίζουν και βρίσκουν πάλι το νόημα τους. Λέξεις όπως, ενότητα, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, αλληλοϋποστήριξη, αγώνας!! Πάντα ακούγονταν αλλά έχω την αίσθηση πως αυτή τη φορά ηχούν κάπως διαφορετικά, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Με μεγαλύτερο πάθος, με πραγματική αγωνία και ανησυχία, με πιο στεντόρεια και δυνατή φωνή…
    Ελπίζω μόνο να μην είναι αργά..
    Οι ¨άρχοντες¨ της παγκόσμιας διακυβέρνησης έχουν δείξει εδώ και αρκετό καιρό τα δόντια τους, κάτω από ένα συγκρατημένο χαμόγελο. Και έφτασαν πολύ κοντά μας, τόσο κοντά μας, που πλέον βλέπουμε πολύ καθαρά πως πρόκειται για βρικόλακες, που διψούν για αίμα… Αίμα που έχει να κάνει με το μισθό μας, την ασφάλιση μας, την εργασία μας, τη σύνταξη μας, την απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την κατάργηση της μονιμότητας των Δ.Υ. και γενικά όλων αυτών των κεκτημένων που αποτελούν μια ελάχιστη δικαίωση του εργαζομένου από οποιοδήποτε μετερίζι.
    Κάποιοι αγωνίστηκαν γι αυτά. Εμείς θα αφήσουμε να τα πάρουν πίσω έτσι απλά;;
    Αφού πρώτα –τεχνητά- ταρακούνησαν τη μουρχούτα με τα ζουμιά τους, βγήκαν αλαλάζοντας, μαζί με τα παπαγαλάκια τους, να φωνασκούν: ΚΡΙΣΗ- ΚΡΙΣΗ !!!!!!!!!! Και αμέσως η εύκολη λύση… εσύ!!!!!!!! Πρέπει να βοηθήσουμε όλοι, διαρρηγνύει τα ιμάτια του το ¨χαφιεδότσουρμο¨ , όπου όλοι..εννοεί ΕΣΕΝΑ!!!!
    Δεν είναι καιρός για αντιδράσεις συμβουλεύουν οι επαγγελματίες ειδήμονες της παραπληροφόρησης… Κινδυνεύει η οικονομία –όχι η δική μας- για τη δική τους ανησυχούν…. !!!
    Η απόφαση είναι ειλημμένη φίλε..!! Πρέπει να πληρώσεις…. Μα δε φταίω ψελλίζεις….
    Έτοιμη η απάντηση… δεν έχει σημασία πρέπει να πληρώσεις.. Είναι σίγουρα μια πιο εξελιγμένη μορφή του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
    Ίσως είναι καιρός και εμείς να ξεβολευτούμε λίγο, ίσως έφτασε ο καιρός να προσφέρουμε κι εμείς κάτι, πρώτα στη γενιά μας, μετά στα παιδιά μας και τέλος σε αυτούς, που άσχετα με τα όποια λάθη τους, τουλάχιστον μας εξασφάλισαν το δικαίωμα να μπορούμε ακόμη και σήμερα να λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας!! Μη νομίζετε ότι είναι τόσο απλό όσο ακούγεται… Δεν ξέρει κανένας τι θα γίνει αύριο..Έχουμε υποχρέωση αυτό να το υπερασπιστούμε με κάθε τίμημα!!
    Ας τραβήξουμε λίγο την ουρά του γάτου που έχουμε μέσα μας..ίσως αγριέψει λίγο…
    …Οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα ΔΕΝ είναι συμπτωματική…!!
    Υ.Γ.
    Ευχαριστώ και τον αγαπητό Ανδρέα για την προσωπική αφιέρωση, άσχετα αν δε σε ξέρω σου λέω ότι, παρόλο που δε μου αρέσει ο Ζαμπέτας εντούτοις το άκουσα με προσοχή. Επέτρεψε μου, πάντα με χιούμορ και καλή διάθεση να σου ανταποδώσω, με μερικούς στίχους του Άκη Πάνου..
    «Πες μου παππού, πες μου παππού, αυτός ο κόσμος πάει που και του δικού σου του σκοπού μάθε μου την αξία
    Να σε συλλάβω δε μπορώ μυαλό δεν έχω κοφτερό ήμουνα και έμεινα μωρό στην κυριολεξία…..»
    Ως συμβασιούχος μιας ημέρας ας κρατήσω και σήμερα το…
    jmorrison

    ΑπάντησηΔιαγραφή