Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Νέα απόφαση-βόμβα υπέρ των συμβασιούχων


Του Παναγιώτη Στάθη
Δεύτερη σημαντική απόφαση του Αρείου Πάγου ανοίγει το δρόμο, όπως εκτιμούν νομικοί παράγοντες, για οριστική δικαίωση συμβασιούχων και για το διάστημα μετά την ψήφιση της συνταγματικής πρόβλεψης για απαγόρευση μονιμοποίησης τους το 2001.

Με την απόφαση του Β΄ Τμήματος του Αρείου Πάγου δικαιώνεται συμβασιούχος του ΟΤΕ και έτσι ανοίγει -όπως εκτιμούν νομικοί - ο δρόμος για μονιμοποίηση άλλων περίπου 1000 εργαζομένων στον ίδιο Οργανισμό. Η υπόθεση έφτασε μέχρι τον Αρέιο Πάγο ύστερα από αίτηση αναίρεσης του ΟΤΕ, ο οποίος ζητούσε να αναιρεθεί η απόφαση του εφετείου, που είχε εκδοθεί υπέρ του συμβασιούχου με το επιχείρηρημα ότι η πρόσληψή του έγνε για να καλυφθούν έκτακτες και επείγουσες ανάγκες και ότι δεν είναι επιτρεπτή με βάση τις διατάξεις του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού του ΟΤΕ η μετατροπή της σύμβασης από ορισμένου χρόνου σε αορίστου, διότι ο οργανισμός ανήκει στο δημόσιο τομέα.

Το Ανώτατο Δικαστήριο όμως, όπως και το Εφετείο Αθηνών δέχθηκε ότι ο συγκεκριμένος συμβασιούχος στην πραγματικότητα κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες της υπηρεσίας του. Πρόκειται για εργαζόμενο μεταξύ 1.000 συμβασιούχων που είχε προσλάβει ο ΟΤΕ από το 2002 μέχρι το 2004 με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Η υπόθεση είχε θετική έκβαση στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, την ίδια δε κρίση εξέφρασε και η με αριθμ. 3217/2006 απόφαση του Εφετείου Αθηνών. Ο ΟΤΕ είχε ζητήσει την αναίρεση της εφετειακής απόφασης, ισχυριζόμενος ότι οι προσλήψεις έγιναν για κάλυψη έκτακτων και επειγουσών αναγκών και ότι δεν είναι επιτρεπτή με βάση τις διατάξεις του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού του ΟΤΕ η μετατροπή της σύμβασής του από ορισμένου χρόνου σε αορίστου, διότι ο ΟΤΕ ανήκει στον Δημόσιο Τομέα.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΜΗ

Οπως εκτιμούν νομικές πηγές η απόφαση αυτή, ενόψει και της απόφασης της Ολομέλειας για τις καθαρίστριες του ΟΔΙΕ οι οποίες είχαν προσληφθεί το 1991 και κατά πληροφορίες τις δικαιώνει, οδηγεί αστη δικαίωση αφενός όσους εργάζονταν με σύμβαση στον ΟΤΕ αφετέρου όδσους προσλήφθηκαν ακόμα και μετά την αναθεώρηση του συντάγματος το 2001.



Ειδικότερα στην υπ΄ αριθμ. 816/2011 απόφασή του Αρείου Πάγου που εκδόθηκε στις 3-6-2011, αναφέρεται ότι "η σχέση εργασίας του ενάγοντος με την εναγομένη είχε από 15.5.2002 τα χαρακτηριστικά της συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, αφού η πρόσληψη και η απασχόληση αυτού δεν εξυπηρετούσε πρόσκαιρες και παροδικές ανάγκες της εναγομένης αλλά πάγιες, διαρκείς και μόνιμες ανάγκες των τεχνικών υπηρεσιών αυτής. Ως εκ τούτου ο χρονικός περιορισμός της από 15.5.2002 σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, που καταρτίστηκε μεταξύ των διαδίκων, και την εν συνεχεία διαδοχικών συμβάσεων ανανεώσεως αυτής δεν δικαιολογείτο από λόγους αντικειμενικούς και συγκεκριμένα, από την εποχικότητα των έργων της εναγομένης και από τη φύση των υπηρεσιών που παρείχε σ΄ αυτήν ο ενάγων ούτε από τη φύση των καλυπτομένων από την εργασία του αναγκών της εναγομένης αλλά ούτε και υπαγορεύτηκε από κάποιο άλλο ειδικό λόγο αναγόμενο στις συνθήκες λειτουργίας των υπηρεσιών της εναγομένης.

Επομένως, η εν λόγω σύμβαση, όπως ανανεώθηκε στη συνέχεια, καταρτίστηκε προσχηματικά, με πρόθεση καταστρατήγησης των διατάξεων του Ν. 2112/1920 ως προς τον καθορισμό ορισμένης χρονικής διάρκειας, με συνέπεια να καθίσταται αυτή άκυρη ως προς το χρονικό αυτό περιορισμό της διάρκειας της και συνιστά, έτσι, κατ΄ ορθό χαρακτηρισμό της, σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου». Νομικοί εκτιμούν ότι "οι κρίσεις αυτές της απόφασης του Αρείου Πάγου επανατοποθετούν το θέμα «συμβασιούχοι» στην ορθή σύμφωνα με την Ελληνική αλλά και κοινοτική νομοθεσία διάσταση" αφού η απόφαση αυτή είναι σε απόλυτη συστοίχιση με τις πρόσφατες αποφάσεις του ΔΕΚ".

Η διατύπωση δε «το άρθρο 8 παρ.3 του Ν.2112/1920 εφαρμόζεται και στην περίπτωση κατά την οποία η σύμβαση καταρτίστηκε υποχρεωτικώς ως ορισμένης διάρκειας εκ του νόμου» ανατρέπει την μέχρι τώρα κρατούσα αντίθετη άποψη της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, αποτελεί δε κομβικής σημασίας στροφή του Ανώτατου Ακυρωτικού και επιστροφή στην άποψη που είχε υιοθετήσει η παλιότερη απόφαση της Ολομέλειας (18/2006)".

Πηγή:www.capital.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου