Θυμάσαι;
"Φάε το φαγητό σου γιατί θα έρθει ο Μπαμπούλας".
"Να είσαι καλό παιδί για να μη έρθει ο Μπαμπούλας"
Πολλές οι τρόμο ιστορίες με τον μπαμπούλα των παιδικών χρονών.
Και πάνω που μεγάλωσες
πάνω που ο Μπαμπούλας ήταν πια για σένα μια παιδική ανάμνηση,
πάνω που ένα γλυκόπικρο χαμόγελο σχηματίζονταν στα χείλη σου όταν έρχονταν στο μυαλό οι παιδικές αναμνήσεις...
Τότε ακριβώς το χαμόγελο πάγωσε στο πρόσωπο σου.
Όταν είδες τον Μπαμπούλα να βρίσκεται μέσα στο σπίτι σου
Να τρώει από το πιάτο σου, σχεδόν να το έχει αδειάσει!
Να παίζει με το φόβο σου.
Να παίζει με τη σκέψη σου και να τρομοκρατεί κάθε αντίδραση σου.
Και αύτη τη φορά δεν σε προειδοποίησε κανείς.
Και ούτε είναι ένας, είναι πολλοί!!!
Το μονό που πρόλαβες να κανείς ήταν μια ενστικτώδη κίνηση προσπαθώντας να προστατέψεις το πιάτο σου καλύπτοντάς το με τα χεριά σου.
Γιατί νόμιζες ότι ο Μπαμπούλας είχε έρθει να σου πάρει το πιάτο με το φαγητό και είχε φέρει μαζί και τους φίλους του.
Αλλά οι Μπαμπούλες δεν είχαν γυρίσει με αυτό το σκοπό.
Λίγο τους ενδιαφέρει το δικό σου πιάτο.
Αυτό που έχουν ορεχτεί είναι το πιάτο των παιδιών σου!
Και των παιδιών των παιδιών σου.
Ένα πιάτο με ποικιλία... και όχι μίζερο σαν το δικό σου.
Ένα πιάτο γεμάτο μέχρι πάνω με όνειρα, φαντασία, νιάτα, δύναμη.
Το βλέπουν και τους τρέχουν τα σάλια...
Αυτό το πιάτο πρέπει να προστατέψεις.
Γι αυτό το πιάτο πρέπει να ξορκίσεις τους φόβους σου.
Γι αυτό το πιάτο πρέπει να πιστέψεις ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΠΑΜΠΟΥΛΕΣ.
Και ότι αυτοί που τώρα τρώνε από το πιάτο σου δεν είναι τίποτα άλλο πάρα απατεώνες που εκμεταλλεύονται τους φόβους σου.
Όταν το πιστέψεις αυτό όλοι αυτοί οι Μπαμπούλες με μιας θα γυρίσουν εκεί που είναι η θέση τους.
Στα παιδικά παραμύθια.
Κλεισμένοι στη παιδική ντουλάπα και δεν θα ξανατραβήξουν πότε και κανένα!
"Φάε το φαγητό σου γιατί θα έρθει ο Μπαμπούλας".
"Να είσαι καλό παιδί για να μη έρθει ο Μπαμπούλας"
Πολλές οι τρόμο ιστορίες με τον μπαμπούλα των παιδικών χρονών.
Και πάνω που μεγάλωσες
πάνω που ο Μπαμπούλας ήταν πια για σένα μια παιδική ανάμνηση,
πάνω που ένα γλυκόπικρο χαμόγελο σχηματίζονταν στα χείλη σου όταν έρχονταν στο μυαλό οι παιδικές αναμνήσεις...
Τότε ακριβώς το χαμόγελο πάγωσε στο πρόσωπο σου.
Όταν είδες τον Μπαμπούλα να βρίσκεται μέσα στο σπίτι σου
Να τρώει από το πιάτο σου, σχεδόν να το έχει αδειάσει!
Να παίζει με το φόβο σου.
Να παίζει με τη σκέψη σου και να τρομοκρατεί κάθε αντίδραση σου.
Και αύτη τη φορά δεν σε προειδοποίησε κανείς.
Και ούτε είναι ένας, είναι πολλοί!!!
Το μονό που πρόλαβες να κανείς ήταν μια ενστικτώδη κίνηση προσπαθώντας να προστατέψεις το πιάτο σου καλύπτοντάς το με τα χεριά σου.
Γιατί νόμιζες ότι ο Μπαμπούλας είχε έρθει να σου πάρει το πιάτο με το φαγητό και είχε φέρει μαζί και τους φίλους του.
Αλλά οι Μπαμπούλες δεν είχαν γυρίσει με αυτό το σκοπό.
Λίγο τους ενδιαφέρει το δικό σου πιάτο.
Αυτό που έχουν ορεχτεί είναι το πιάτο των παιδιών σου!
Και των παιδιών των παιδιών σου.
Ένα πιάτο με ποικιλία... και όχι μίζερο σαν το δικό σου.
Ένα πιάτο γεμάτο μέχρι πάνω με όνειρα, φαντασία, νιάτα, δύναμη.
Το βλέπουν και τους τρέχουν τα σάλια...
Αυτό το πιάτο πρέπει να προστατέψεις.
Γι αυτό το πιάτο πρέπει να ξορκίσεις τους φόβους σου.
Γι αυτό το πιάτο πρέπει να πιστέψεις ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΠΑΜΠΟΥΛΕΣ.
Και ότι αυτοί που τώρα τρώνε από το πιάτο σου δεν είναι τίποτα άλλο πάρα απατεώνες που εκμεταλλεύονται τους φόβους σου.
Όταν το πιστέψεις αυτό όλοι αυτοί οι Μπαμπούλες με μιας θα γυρίσουν εκεί που είναι η θέση τους.
Στα παιδικά παραμύθια.
Κλεισμένοι στη παιδική ντουλάπα και δεν θα ξανατραβήξουν πότε και κανένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου