Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

Αγαπητοί Ελληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Είμαστε ακόμα εδώ...

Νόμος είναι το δίκιο του αφέντη

Του Θανάση Τζιούμπα

The working class hero is something to be… (John Lennon)

Ξαφνικά μοιάζει να γυρίζουμε στην εποχή των παγετώνων. Το νομοσχέδιο για τις εργασιακές θέσεις και αμοιβές έρχεται να σαρώσει ό,τι απέμεινε ως θεσμικό αποκρυστάλλωμα από τους αγώνες των εργαζόμενων από τη μεταπολίτευση και μετά.

● Η αρχή της μη δυσμενούς μεταβολής των αμοιβών εξαλείφεται.

● Η αρχή της ισχύος της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης από τις ισχύουσες συμβάσεις ή την γενική νομοθεσία το ίδιο.

● Κάθε αφεντικό μπορεί, κρίνοντας πως η κερδοφορία του δεν είναι επαρκής, να καλέσει τους εργαζόμενους και επικαλούμενο τις κατά δήλωσή του δυσκολίες και επισείοντας τον μπαμπούλα των απολύσεων να εξαναγκάσει τους εργαζόμενους σε «κούρεμα» των αποδοχών, με μόνο όριο ασφάλειας τον... βασικό μισθό των 740 ευρώ μικτά.

● Παράλληλα μπορεί να αποφασίσει και διατάξει εκ περιτροπής απασχόληση, απλήρωτες υπερωρίες, ωράρια λάστιχο.

Κι όλα αυτά χωρίς να διασφαλιστεί η απασχόληση, διασφάλιση για την οποία υποτίθεται ότι γίνονται όλα αυτά. Το γεμάτο περίστροφο του Παπανδρέου δίνεται στα χέρια των εργοδοτών και στρέφεται στον κρόταφο των εργαζομένων, εκεί δηλαδή που από την αρχή στόχευε.

Να δούμε τώρα πού θα κρυφτεί η ηγεσία της ΓΣΕΕ! Έτρεχαν να συμφωνήσουν άρον άρον με τον ΣΕΒ κατ' εντολήν της υπουργού Εργασίας, μήπως και έχει αυτή ένα διαπραγματευτικό χαρτί «συμφωνίας των κοινωνικών εταίρων» απέναντι στην τρόικα, ώστε να μετριαστεί το τσουνάμι ή καλύτερα το πολιτικό κόστος που θα χρεωθεί.

Καταχρηστικός χαρακτηρισμός ως "ορισμένου χρόνου"...

...εργαζομένων με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας στο Δημόσιο

Tης Όλγας Σαράφη 

Στην χώρα μας, στο πλαίσιο της κάλυψης πάγιων και διαρκών αναγκών του Δημόσιου Τομέα, παρατηρείται το φαινόμενο της απασχόλησης προσωπικού με τη σύναψη διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, γεγονός που αποτελεί...

«πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία». Οι συμβάσεις αυτές άστοχα και καταχρηστικά αποκαλούνται ως προσλήψεις εποχιακού προσωπικού, αφού στην πραγματικότητα υποκρύπτουν σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, μια και οι εργαζόμενοι αυτοί απασχολούνται στην ίδια θέση εργασίας με το ίδιο αντικείμενο από 4 έως και 20 χρόνια. 

Σε αντίθεση με το Ελληνικό Σύνταγμα αλλά και την κοινοτική οδηγία 1999/70/ΕΚ, που αναγνωρίζει, ήδη, από το 1999 τα αυτονόητα δικαιώματα των εργαζομένων με αυτό το είδος εργασιακής σχέσης, προκειμένου να διεκδικήσουν και νομικά την εργασιακή τους αποκατάσταση, και επιβάλλει την ίση μεταχείριση εργαζομένων ορισμένου και αορίστου χρόνου, οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο Τομέα δεν απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με αυτά των συναδέλφων τους με μόνιμη σχέση εργασίας (μισθός και όροι εργασίας). 

Όπως προκύπτει, μάλιστα, και από τη νομολογία του Ανωτάτου Ελληνικού Δικαστηρίου, του Αρείου Πάγου «Ο ορθός δε νομικός χαρακτηρισμός της σύμβασης, ως κατ' εξοχήν έργο της δικαιοδοτικής λειτουργίας, ανήκει στο δικαστήριο, το οποίο, μη δεσμευόμενο από το χαρακτηρισμό, που προσέδωσαν τα συμβαλλόμενα μέρη, κρίνει, ερμηνεύοντας το περιεχόμενό της, όπως απαιτούν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη και οι περιστάσεις, υπό τις οποίες συνήφθη η σύμβαση (Ολ. ΑΠ 18/2006)». Σε διαφορετική περίπτωση παραβιάζεται η Αρχή του Κράτους Δικαίου, και τίθενται υπό αμφισβήτηση θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά στοιχειοθετούνται στα άρθρα 6,13,14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η μεγαλύτερη ...ενοχή μας!

Στους χαλεπούς και δύσκολους καιρούς που διανύουμε όπου όλα μοιάζουν διαφορετικά και πρωτόγνωρα το μόνο που μένει σταθερό εδώ και μήνες είναι η μακαριότητα και η νιρβάνα που ζούμε οι περισσότεροι λες και όλα αυτά που βιώνουμε αφορούν κάποιους άλλους και όχι εμάς.

Τελικά οι προπαγανδιστές και γκεμπελιστές τύπου Αντιπροέδρου και δημοσιοκάφρων κατάφεραν να μας μπολιάσουν με το μικρόβιο της συνενοχής για τα πεπραγμένα. 

Ναι φίλες/οι η αδράνεια όλων μας είναι παραδοχή της υποτιθέμενης ενοχής μας, μια και οι συνωμότες σχεδίασαν και εκτέλεσαν με αριστοτεχνικό τρόπο το σχέδιο τους στην πάροδο των τελευταίων δεκαετιών .

Πρώτα υποβάθμισαν την παιδεία την οποία μετέτρεψα σε παπαγαλιάζουσα για να αποχαυνώσουν, αλλά και να μειώσουν την κριτική σκέψη των...  νέων ανθρώπων.

Παράλληλα με αριστοτεχνικούς τρόπους εισήγαγαν παράνομες πρακτικές και μεθοδεύσεις οι οποίες έγιναν ανάγκη και τρόπος ζωής των Νεοελλήνων. 

Επιτρέψτε μου για να γίνω κατανοητός να αναφέρω κάποια παραδείγματα. 

Ξεκινώ από τα γνωστά φακελάκια στους γιατρούς, εφοριακούς, πολεοδόμους κ.α τα οποία έγιναν απαραίτητη προϋπόθεση για τις υπηρεσίες που δικαιούμασταν να έχουμε δωρεάν.