ΜΝΗΜΟΝΕΙΟ ΝΟ.3:ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

Παράθυρο για µείωση των µισθών στον ιδιωτικό τοµέα ανοίγει το επικαιροποιηµένο Μνηµόνιο που συµφώνησε χθες η κυβέρνηση µε την τρόικα, παρά το γεγονός ότι προβλέπονται περιορισµοί στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών επί των κλαδικών συµβάσεων.

Στο πλαίσιο της σκληρής διαπραγµάτευσης που ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ, εξάλλου, προβλέπονται ασφυκτικοί περιορισµοί για νέες προσλήψεις, χωρίς να εξαιρούνται ούτε οι τοµείς υγείας, παιδείας και σωµάτων ασφαλείας, όπως επεδίωκε η κυβέρνηση.

Η τρόικα, όπωςπροκύπτει από τις πληροφορίες, δεν άφησε κανένα περιθώριο ευελιξίας ήδιασταλτικής ερµηνείας του Μνηµονίου και η κυβέρνηση επέλεξε να µείνει πιστή στις δεσµεύσεις της για να µη διακινδυνεύσει την οµαλή συνέχιση της δανειοδότησης της χώρας. Ενδεικτικό του κλίµατος πίεσης στο οποίο έγιναν οιδιαπραγµατεύσεις είναι το περιεχόµενο τηςαναµενόµενης σηµερινής ανακοίνωσης της τρόικας.

Φόρος τιμής στο Πολυτεχνείο

Ούγκο Τσάβες: "Δεν καταντάμε Ελλάδα"...

"Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακήόσα στελέχη μας κλέψανε;
Γιατί κλέψανε! Και δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί.
Μου λένε «γιατί άφησες να μπει φυλακή ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες επειδή ήταν προσωπικός σου φίλος;».
Μα... γιατί έκλεψε! Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πίστη του λαού στη κυβέρνηση.
Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη! Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλλους. Γι’ αυτό φυλακίστηκαν. 
Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και...
 τη Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ’ τα πόδια μας.
Δεν καταντάμε Ελλάδα!"


Πηγή: kostasxan.blogspot.com

Το παλιό μνημόνιο

του Δημήτρη Καμπουράκη

Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:

  

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)

   

Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)